Animaloterapia to pojęcie znane od chwili przełomu lat 60. i 70. XX wieku. Jako jedna ze stosunkowo najbardziej innowacyjnych form wspierania przebiegu leczenia chorób i schorzeń o rozmaitych podłożach wraz z upływem czasu zyskuje coraz wyższą popularność. Jakie zwierzęta wykorzystuje się do jej przeprowadzania i od czego to właściwie zależy? Odpowiedź na te, oraz inne pytania znajdziecie w naszym artykule. Zapraszamy do lektury!
Zobacz: Jak rozpoznać płeć królika — chłopiec czy dziewczynka?
Animaloterapia – co to jest?
Animaloterapia nazywana także powszechnie “zooterapią” stanowi jedną z metod wspierania zdrowia, rozwoju oraz postępów edukacyjnych człowieka. Zgodnie z licznymi badaniami sztuka ta skutecznie wpływa na poprawienie stanu psychicznego i fizycznego ludzi na każdym etapie ich życia; w przypadku długotrwałego przebywania w obecności psa już u niemowląt obserwuje się poprawę pewnych ich zdolności psychoruchowych oraz myślowych.
Jakie zwierzęta wykorzystywane są animaloterapii i dlaczego?
Animaloterapię można podzielić na trzy podstawowe segmenty, rozdzielające typy schorzeń, z jakimi pomaga poradzić sobie pacjentom: hipoterapię, dogoterapię i felinoterapię. Różne zwierzęta przypisane są bowiem z góry różnym chorobom i zaburzeniom. Znane są przypadki wybiegające metodologią poza określone “ramowo” zasady przeprowadzania zooterapii, ale celem prawidłowego zapoznania się z tym zagadnieniem warto zacząć od jego fundamentalnych elementów.
Hipoterapia – sposób na walkę z chorobą w towarzystwie koni
Hipoterapia wykorzystuje w swoim przebiegu… prawdziwe konie. Ten rodzaj wspomagania leczenia, podobnie jak inne przykłady animaloterapii, może być z powodzeniem przeprowadzany zarówno w formie bezpośredniej (takiej, w której pacjent ma fizyczny kontakt ze zwierzęciem) jak i pośredniej (takiej, w której pacjent nie ma fizycznego kontaktu ze zwierzęciem). Hipoterapia włączana jest do grona uniwersalnych metod wspierania terapii i może być bez przeszkód realizowana w ramach leczenia różnego rodzaju schorzeń. Szczególnie polecana jest jednak w takich przypadkach jak:
- fobie przed końmi
- schorzenia aparatu słuchowego
- mózgowe porażenie dziecięce
Dogoterapia – terapia z “najlepszym przyjacielem człowieka”
Dogoterapia, nazywana również kynoterapią stanowi jeden z najpopularniejszych rodzajów animaloterapii. Ze względu na charakterystyczny typ relacji, łączący ludzi z psami oraz usposobienie tych zwierząt (akceptowanie człowieka zawsze takim, jakim jest), wykorzystanie ich w przebiegu terapii sprawia, że pies przyjmuje rolę swoistego katalizatora w porozumieniu terapeuta-pacjent. Dzięki pozytywnym skojarzeniom związanym z psami i ich stosunkowo niewielkim rozmiarem zwierzęta te spotykane są często w miejscach takich jak: ośrodki pomocy, szkoły i instytucje użytku publicznego.
Dogoterapia znajduje zastosowanie jako forma wspierania leczenia dzieci dotkniętym między innymi porażeniem mózgowym i mając na uwadze, iż pod pewnymi względami łączy program terapeutyczny z neurokinezjologią (kierunek wiedzy i praktyki o rozwoju człowieka, wykorzystujący naturalne, pierwotne odruchy człowieka), kynoterapia może być bez przeszkód praktykowana już u dzieci w wieku niemowlęcym. W przypadku deficytów w rozwoju psychoruchowym wysoce zalecanym jest wspomaganie leczenia na możliwie jak najwcześniejszym etapie rozwoju człowieka.
Dogoterapia jest narzędziem w wyrównywaniu poziomu edukacyjnego i poprawie rozwoju psychospołecznego oraz psychoruchowego. W jakich schorzeniach kynoterapia może przynieść wymierne efekty w leczeniu i jak wpływa na człowieka?
Zobacz: Jak zwracać się do pielęgniarki?
Kynoterapia:
- redukuje ból o charakterze chronicznym
- obniża ciśnienie tętnicze
- wzmaga wydzielanie oksytocyny -hormonu, kontrolującego aspekty układu rozrodczego (m. in. poród i laktację) oraz niektóre elementy ludzkiego zachowania
- redukuje poziom cholesterolu
- obniża stężenie trójglicerydów we krwi
- wpływa na aktywizację osób wycofanych z życia społecznego
- pomaga w budowaniu samooceny
Obecność zwierzęcego przyjaciela w terapii znacząco podnosi ponadto atrakcyjność prowadzonych zajęć i pozwala na osiąganie lepszych rezultatów po jej zakończeniu.
Felinoterapia – terapia z kotem
Felinoterapia (praca z kotami) wraz z kynoterapią tworzą grupę najpopularniejszych form animaloterapii. Niewielkie rozmiary tych zwierząt umożliwiają prowadzenie terapii z ich wykorzystaniem w niemal wszystkich ośrodkach pomocy. Koty pozostają ponadto zwykle znacznie łagodniejsze w porównaniu do psów, dlatego felinoterapia dedykowana jest w szczególności między innymi osobom w podeszłym wieku. Jakich rezultatów możemy się spodziewać po tej metodzie wspomagania leczenia?
- wzmocnienie ukrwienia mięśni (koty posiadają wyższą temperaturę ciała niż ludzie, dlatego kontakt z nimi pozostaje szczególnie przyjemny dla osób dotkniętych schorzeniami układu krążenia)
- obniżenie poziomu agresji
Animaloterapia – podsumowanie
Mimo, że animaloterapia stanowi stosunkowo nową gałąź terapii, liczne badania udowadniają jej wysoką skuteczność zarówno wśród dzieci jak i dorosłych. Metoda ta znajduje zastosowanie zarówno jako forma uatrakcyjniania zajęć jak i skuteczne narzędzie terapeutyczne, którego rezultaty widoczne są nie tylko w rozwoju psycho-społecznym pacjentów, ale i w sferach fizyczno-ruchowych. Nie ma wątpliwości, że terapia z jej wykorzystaniem wraz z upływem czasu będzie zdobywała coraz wyższą popularność.
Zobacz: Czy pies może jeść jabłko?
