Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) – kim są?

Alkoholizm stanowi spory problem społeczny w naszym kraju. Jest to poważna choroba, która co prawda bezpośredni wpływ ma na samego alkoholika, ale pośrednio działa także na jego otoczenie. W najgorszej sytuacji są dzieci, które często nie rozumieją zachowań osób dorosłych a niekiedy, dorastając w danych warunkach, nie zdają sobie sprawy, że może to wyglądać zupełnie inaczej. DDA, a więc skrót oznaczający Dorosłe Dzieci Alkoholików. Kim oni są oraz czym się wyróżniają? O tym w niniejszym artykule.

Syndrom DDA- co to jest?

Jest to zespół określonych, utrwalonych schematów działania, które dziecko wynosi z domu, w którym występował problem alkoholowy. Są to zaburzenia na tle psychologicznym, zaś ich obecność podyktowana jest pewnymi doświadczeniami z dzieciństwa oraz sposobami radzenia sobie z nimi. Określenie to stosuje się więc w stosunku do osób, które niegdyś dorastając w rodzinie z problemami alkoholowymi, obecnie, już jako osoby dorosłe, odczuwają związane z tym problemy i zaburzenia. Dziecko, dorastając w rodzinie, w której najważniejszy jest alkohol, aby przetrwać musi wykształcić w sobie pewne cechy przystosowawcze. O ile w dzieciństwie stanowią one swoistą tarcze ochronną, o tyle w dorosłości często stanowią zbyteczny balast. Wielu dorosłych z syndromem DDA uważa, iż alkohol skradł im dzieciństwo i nie mogą się z tym pogodzić. Niekiedy zaś same przejawiają skłonności do alkoholu, bądź wiążą się z osobą, która ma taką słabość.

Syndrom DDA wymaga leczenia, dzięki czemu możliwe jest uwolnienie się od traumatycznych przeżyć z dzieciństwa a tym samym odcięcie się od przeszłości i życie na nowo. Wiele osób nie decyduje się jednak na leczenie, bowiem nie chce na nowo rozdrapywać starych ran. A tymczasem jest to najczęściej jedyne wyjście z sytuacji i sposób na skuteczne poradzenie sobie z problemem.

Objawy DDA

„Dorosłe Dzieci Alkoholików żyją w ciągłym lęku, strachu i niepewności, odczuwają nieustające zagrożenie tak jak wówczas, gdy nieprzewidywalne było zachowanie nietrzeźwych rodziców. Osoby, które jako dzieci miały styczność z takimi sytuacjami, mają znacznie zaniżone poczucie własnej wartości, czują się niepotrzebne i nic niewarte. Mają problem w nawiązaniu relacji z innymi osobami, bowiem nie mówią zbyt wiele o sobie, natomiast wszelkie emocje tłumią w sobie. Osoby z syndromem DDA meczą się wewnętrznie, zaś obawiają się okazać to z zewnątrz, dlatego są ciągle nieszczęśliwi i nie potrafią odnaleźć się w rzeczywistym świecie, a przez to normalnie funkcjonować. Dorosłe Dzieci Alkoholików, nawet jeśli założą swoje rodziny, rzadko tworzą szczęśliwy związek- zarówno w odniesieniu do partnera, jak i do dzieci. Osoby z syndromem DDA są zwykle chłodne emocjonalnie, zamknięte w sobie, nie potrafią okazać miłości oraz uczuć najbliższym osobom, bowiem same nigdy tego nie zaznały” mówi nam Psycholog Jakub Kieczyk z Pracowni Psychorozwoju Kielczyk.pl. Psycholog Warszawa lub inne miasto to może być najlepszy wybór dla takich osób.

Typy osobowości DDA

Dziecko, które wychowuje się w rodzinie alkoholowej, wciela się w pewne role, które pomagają mu przetrwać ciężki czas. Dzięki nim ma wrażenie, że życie rodzinne wygląda tak, jak powinno. Oto przykłady najczęściej wybieranych ról:

• niewidzialne dziecko– dziecko woli żyć w świecie fantazji, wycofuje się z realnego życia, stara się odciąć od wszystkiego, co je otacza. Nie spędza czasu z rówieśnikami, nie bawi i nie zachowuje się tak jak dziecko, przez co z czasem jest ignorowane przez otoczenie. To przekłada się na zanik poczucia własnej wartości, dziecko nie mówi o swoich marzeniach, potrzebach i problemach. Do sytuacji panujących w domu odnosi się z dystansem, bowiem wyobraża sobie oraz wmawia, że wszystko jest jak należy;
• bohater rodziny– rola ta najczęściej wybierana jest przez najstarsze dziecko, które poczuwa się do obowiązku przejęcia zadań rodziców i zajęcie się swoim rodzeństwem. Dba o wszystkich domowników- nie tylko o braci i siostry, ale także o pijanych rodziców, całkowicie zapominając o sobie. Takie dziecko wkracza więc bardzo szybko w dorosłość, nie doświadczając nawet w najmniejszym stopniu przymiotów dzieciństwa. Czuje, że musi być silne, dlatego nigdy nie płacze, nie okazuje swojego bólu, cierpi jedynie wewnętrznie;
• błazen lub maskotka– to dzieci popularne wśród swoich rówieśników i lubiane przez dorosłych oraz nauczycieli. Nie wykazują żadnych problemów wychowawczych, bowiem chcą dzięki temu poprawić nastrój rodzicom i rozluźnić domową atmosferę. Pomimo swojego uroku, dziecko to nie jest traktowane poważnie, gdyż nie zna ono granicy pomiędzy żartem a powagą;
• kozioł ofiarny– to dzieci, które zwykle są ofiarami przemocy domowej, bardzo mocno przeżywają swoją sytuację w domu, ciągle są skupione na tym, co się w nim dzieje. Wszystkie negatywne emocje potęguje w nim dodatkowo codziennie obwinianie, poniżanie, krytyka. Takie dzieci już w młodym wieku chętnie sięgają po papierosy, alkohol czy narkotyki, tworząc problem zastępczy, który odwraca uwagę od alkoholowych problemów ich rodziców.

Leczenie DDA

Każde dziecko, które dorasta w rodzinie, gdzie problemem był alkohol- niezależnie, czy dotyczył on jedynie jednego z rodziców, czy też obojga- nosi tego ślad odciśnięty na psychice. Konieczna jest więc terapia, skorzystanie z pomocy psychologicznej, dzięki czemu możliwe będzie życie na nowo, bez zbytecznego balastu negatywnych doświadczeń.

Należy zaznaczyć jednak, że syndrom DDA nie podlega terapii sam w sobie, natomiast charakterystyczne dla tego stanu są zaburzenia lękowe bądź depresyjne, na których właśnie koncentruje się leczenie.

Artykuł sponsorowany