Habity zakonników występują w wielu kolorach i krojach, co ułatwia rozróżnienie poszczególnych zgromadzeń. Każdy zakon ma swoje, szczegółowe zasady i wytyczne, co do ubioru – zarówno pod względem jego wyglądu, jak i sposobu noszenia. Dzięki temu dany habit jest bardzo charakterystyczny. Ma to szczególne znaczenie na wyjazdach misyjnych, gdyż pozwala zakonnikom na szybką identyfikację innych misjonarzy, ale też zapewnia poczucie przynależności do określonej grupy. Ten specjalny strój noszą również dominikanie, a habit dominikański posiada szereg cech, które umożliwiają odróżnienie go od strojów innych zakonników. Jak rozpoznać habit dominikański? Czym się wyróżniają dominikanie? Habit dominikanów – z czego się składa?
Zobacz: Eteryczna uroda – jak wygląda?
Co to habit?
Habit to specjalny strój członków zakonów i zgromadzeń zakonnych, który może składać się z różnych elementów. Strój zazwyczaj składa się z: tuniki/sukni, szkaplerza i pasa lub sznura. Jednak habit może mieć również dodatkowe elementy, wśród których często znajdują się: welon (zakonnice), czy kaptur. Stroje te różnią się między sobą krojem i kolorem, a nawet rodzajem użytego materiału. Ma to zapewnić poczucie przynależności do zgromadzenia oraz ułatwiać identyfikację poszczególnych zakonów i ich członków. Wkładanie habitu po złożeniu ślubowania i przystąpieniu do zgromadzenia zakonnego to też symbol nowej drogi życiowej i oddania życia Bogu – znak wiary i posługi.
Kim są Dominikanie?
Dominikanie, a właściwie zakon Kaznodziejski, to zakon katolicki założony przez św. Dominika Guzmana w 1216 r. Główną misją zakonu jest głoszenie ewangelii i praca duszpasterska na rzecz zbawienia dusz, a zakonnicy od początku działali jako misjonarze, którzy na całym świecie mają głosić Słowo Boże. Ważną częścią życia zakonników jest ciągłe pogłębianie wiedzy i stały rozwój w dziedzinie teologii oraz filozofii. Zakon Kaznodziejski za cel stawia sobie głoszenie Słowa Bożego wszystkim i wszystkimi możliwymi sposobami – przede wszystkim poprzez dawanie przykładu i wygłaszanie kazań. Zakon można podzielić na 3 części:
- Bracia Zakonu Kaznodziejskiego (tylko mężczyźni);
- Mniszki Zakonu Kaznodziejskiego (kobiety);
- tercjarze (osoby świeckie).
Obecnie dominikanie swoją misję kaznodziejską wypełniają poprzez wygłaszanie kazań w przyklasztornych kościołach i rekolekcje wyjazdowe. Dodatkowo zakonnicy wydają gazetę i prowadzą stronę internetową, informując o działaniach zakonu, przybliżając ewangelię i zachęcając do modlitwy oraz zgłębiania wiary oraz filozofii. W Polsce działają aktualnie 23 klasztory dominikańskie, a wszyscy zakonnicy noszą takie same habity dominikańskie.
Zobacz: Jak wygląda córka księżnej Diany? Zaskoczenie
Jak wygląda habit dominikański?
Najbardziej charakterystyczną cechą habitu dominikańskiego jest kolor, który odróżnia zakonników od innych zgromadzeń – większość habitów ma kolor szary lub brązowy. Dominikanie habit mają cały biały, który może być uzupełniony o czarną kapę (rodzaj wierzchniego okrycia). Habit składa się z tuniki długiej do ziemi, szkaplerza i kaptura. W pasie zakonnicy mają założony skórzany pas, do którego przypięty jest różaniec. Tunika zakładana jest przez głowę, materiał sięga aż do kostek i na dole jest dość obszerny. Szkaplerz to duży kawałek materiału, który okrywa ramiona, plecy i klatkę piersiową, sięgając aż do kolan. Uszyty jest z tego samego materiału, co tunika i tak samo, jak ona szkaplerz jest wkładany przez głowę. Natomiast kaptur połączony jest z naramienną kapą. Dominikanie habit noszą w określony sposób, a kaptur był wkładany w zastępstwie świeckiego kapelusza i tak też był używany – ściągany lub unoszony na powitanie oznaczał szacunek. Ściągany był również podczas wygłaszania kazań, czy głoszenia ewangelii, ale zazwyczaj wkładano go na dworze. Zwyczaj ten nieco osłabł, gdy w świeckim świecie zakrywanie głowy kapeluszem, czy innym nakryciem głowy przestało być tak powszechne, więc zrezygnowali z tego również dominikanie. Habit nosi się w szczególny sposób w zależności od okazji. Zakonnicy bez święceń kapłańskich podczas posługi wkładają komże pod kaptur, a więc: najpierw ściągają kaptur, wkładają komże i dopiero wkładają ponownie kaptur. Z kolei bracia kapłani zakładają komżę na kaptur, dzięki czemu jest ona bardziej widoczna (kapa naramienna nie jest widoczna).
